Yaspar

YASPAR

Po domowemu-Parówka. Nie pytajcie, dlaczego. Dlaczego? A bo tak. Tak a nie inaczej.

Kocurek każdym spojrzeniem wyrażający miłość do człowieka. Radosny, wesoły młodzianek kochający wszystkich ludzi. Łączy nas niewidzialna, trudna do opisania –jednak bardzo silna więź, którą niełatwo opisać. To po prostu jest. Jest i już. Jest – i dobrze.

Yaspar początkowo był kociakiem nie wyróżniającym się jakoś szczególnie, być może przytłumiony przez przebojową Jadźkę czy przyćmiony wdziękiem uroczej Paskudki nie miał okazji zaistnieć w spektakularny sposób. W każdym razie w okresie jego niemowlęctwa i okresu żłobkowo-przedszkolnego nic nie wskazywało na to, że zostanie z nami. Uparł się jednak, zauroczył i rozkochał tak bardzo, że –wcale nie z przykrością, do czego się przyznajemy – odmawialiśmy zainteresowanym naszym kawalerem.

Cóż, tak czasami bywa… w niewytłumaczalny sposób nagle zadzieje się coś, co trudno w pierwszej chwili dostrzec, opisać, wypowiedzieć i…już. Tak po prostu i bez filozofii. Nagle zmienia się optyka i plany na przyszłość. Długo walczyły serce z rozumem i powiedzmy sobie szczerze: nie była to walka równa ani uczciwa, serce okazało się większym cwaniakiem jednak  zwycięzców się nie osądza.